oblomov...

2012 Olimpiyat stadi&parki tamamlanmak uzere..

2 sene sonra sizi burada agirlayacagiz ;)

O zamana kadar da trafik cilesini el-mecbur cekecegiz :P

Insan omrunde kac kere ayagina kadar gelen olimpiyat sansini yakalayabilir ki? Olimpiyat stadyumu 15 dakika otemizde, o kadar ayagimizin dibi :)

Bilet almali mutlaka. Biletler henuz satisa sunulmadi. 2011 yilinda satislar baslayacak. www.tickets.london2012.com sitesine uye olmak gerekiyor once.

Bunlar da bilet fiyatlari: Ticket Prices

£20'dan baslayip, atletizm yarislarinin super finalinde £750'ye kadar cikiyorlar. Acilis toreni fiyatlari da £20'den baslayip £2000'e kadar cikiyor.

16 yas altindakiler, yaslari kadar para odeyeceklermis. Yani Temmuz 2012'de 5 yasindaki bir cocuk, sadece 5 pound odeyecek :)) Tabi tum yarislara degil.

En cok gitmek istediklerim, atletizm ile diving-tramplenden atlama-.

Bugun hungur hungur agladi. "Benim kardesim yok" diye :)) Erkek kardes istiyormus, siparis verdi :P

Evimizdeki yeni sergimize bekleriz :)

oblomov eski postlarimdan birisine yorum birakmis :) MK'nin uyku duzeni, genel hali simdi ne durumda? Uyku sorunu ne zaman cozuldu, ne zaman kendi kendisine oynamaya basladi? diye..

Gece uyanmalari ve aglamalari, gunduz huysuzluklari.. 18 aydan ama en cok da 2 yastan sonra yavas yavas duzelmeye basladi. Kendi kendine (5-10 dakika kadar :)) oynamaya baslamasi da 2 yas sonrasina denk geliyor.

Ancak.. 3.5 yasinda ve hala geceleri ayagimda sallayarak uyutuyorum. Cok da sikayetim yok bu durumdan, o yuzden baska bir yontem de denemiyorum. Gun gelecek, bu da gececek, kendi kendisine uyumaya baslayacak.

Cocugu ayakta sallayarak uyutmak korkunc bir yontem degil bence. Sinir bozucu olan, gece surekli uyandiklari, surekli sallanarak geri uyutmak zorunda olmak :)) O donemi atlatinca her sey daha kolay oluyor.

Yaklasik 2.5 yasindan beri kendi kendisine oyun kurup oynuyor ama hala birincil oyuncagi etrafindaki insanlar :)) Ne kadar dalmis oyun oynuyor olsun, tv'de sevdigi bir programi izliyor olsun; herseyi birakip yanimiza geliyor ve ille de yaptigimiz ise dahil olmak, onunla ilgilenmemizi istiyor. Yani onu tv karsisina oturtup oylamanin bile imkani yok.

Hele de telefonda konusuyorsak!! Hic kacari yok, o etrafta iken nasil olur da ondan baska birisiyle muhatab oluruz?! A.teyzesi ev telefonunda konusuyorken telefonun fisini bile cekiyormus! Tabi bunu bana yapmaya cesaret edemiyor, canina okurum, biliyor :P Ama ben telefonda iken bacagima yapismalar, koltuk tepelerinden atlamalar, gozumun icine baka baka kizacagim ne varsa yapmalar :))

Bize bir sey anlatiyorsa, imkan yok tv'ye, bilgisayara ya da yaptigimiz ise bakip da ona hI hI!.. diye kafa sallayip onu basimizdan savmaya. Eliyle yuzumuzu tutuyor, zorla kendi yuzune baktirtiyor; aynen; bana bak anne, baska yere bakma, bana bak, beni dinle! hI, hI! deme!! diyor :)) Yani acikca, beni basinizdan savamazsiniz diyor :)) Kendisini dinletene kadar da pes etmiyor. Ben vefakar ve cefakar bir anne modeli icin fazlasiyla tembel ve bencil bir insanim. MK'nin boyle bir cocuk olmasi, beni zorla terbiye etti :) Resmen, kendisine gereken ilgi ve alakayi zorla, soke soke aliyor. Daha kendi halinde bir cocuk olsaydi muhtemelen ben bu kadar bile ilgilenmezdim.

Yani diyecegim o ki oblomov, zamanla, yavas yavas yoluna giriyor.. da o zamana kadar sen ne yola girersin bilemiyorum :P Gunu kurtarmak, cok ilerisi icin planlar yapmamak en iyisi. Insan panik oluyor, amanin ya hep boyle uyuyacaksa, ya hep boyle davranacaksa.. ya cok gecse, ya soyleyse, ya boyleyse... for god's sake! 8-10 aylik bebeklerden bahsediyoruz cogu zaman :)) ne gec kalmasi yahu.. diyorum kendi kendime :) O panik duygusu hala beni yakaliyor zaman zaman. Uyku vs sorunlari bitti ama simdilerde de az biraz simarikca davransa, sozume karsi gelse; amanin, ya isyankar bir cocuk-genc olursa panigine kapiliyorum. Yersiz. Yemegini yarim biraksa, sanki omur boyu boyle bir aliskanlik edinecekmis, baska konularda da isyan edecekmis.. duygusuna kapiliyorum ve sacma sapan savas veriyorum. O tabaktakiler bitecek! O yemek bitmeden kalkmak yok! Elizabeth Pantley'in dedigi gibi aslinda.. Bezelye sadece bezelyedir bazen. Sizin otoritenize sarsmaya calisan varliklar degillerdir :)) Bunu daha sIk hatirlamaliyim. Kontrol manyagi ya da cok otoriter bir insan degilim ama oglum simarik olmasin derken bazen sacmaliyorum, yoruyor ve yoruluyorum.

Oglumun dedigi gibi; "cabuk cabuk ye!" deme bana; "oglum lutfen cabuk yer misin" de! :))

Insan yetistirmek ne zor bir is. Hergunu ayri bir macera. Sahane bir is basarmakla, sacmalamak arasinda gidip geliyoruz..